Waarom Zlatan Ibrahimovic faalde bij Barcelona
Zlatan Ibrahimovic wordt algemeen beschouwd als een van de beste voetballers van zijn generatie en waarschijnlijk van de hele eeuw. De Zweed heeft bij de beste clubs ter wereld gespeeld en zijn waarde bewezen in de beste competities, maar zijn tijd in Spanje, meer bepaald bij FC Barcelona, is de enige smet op zijn uitstekende CV gebleken.
Zlatan Ibrahimovic
Dus wat ging er mis voor Ibrahimovic bij Barcelona en waarom faalde hij daar? Laten we dat uitzoeken.
Gebrek aan tempo en druk
Ibrahimovic heeft veel capaciteiten en vaardigheden als voetballer, waaronder een uitmuntende first touch, superieure techniek, groot doelpuntenvermogen, geweldig bij kopballen en nog veel meer. Hij is een zeer complete spits, maar gezien zijn grote lengte is hij niet bijzonder gezegend met tempo en dat had een grote invloed op het feit dat hij geen erg goede druktemaker was, wat indirect zijn tijd bij Barcelona beïnvloedde.Zeker, Zlatan begon veel te scoren bij Barcelona, maar zijn gebrek aan pressie en snelheid, plus andere factoren die we hierna gaan behandelen, speelden een grote rol in de manier waarop het team nu een beetje trager was in de overgang in vergelijking met hoe ze waren in het vorige seizoen waarin ze de treble wonnen. Manager Pep Guardiola heeft altijd vertrouwd op een intense press en het was moeilijk om op die manier te spelen met Zlatan aan het hoofd.
Daarom besloot de Catalaanse manager tot aanpassingen, wat ons tot het volgende punt brengt.
Lionel Messi
Hoe geweldig Zlatan in zijn carrière ook is geweest, het is geen schande om toe te geven dat Lionel Messi nog beter is geweest. Een van de grootste spelers aller tijden, er werd in 2009 veel verwacht van wat hij en Zlatan samen konden doen bij Barcelona, en hoewel het heel goed begon, botsten de twee uiteindelijk met elkaar, maar niet op persoonlijk vlak, maar op het gebied van tactiek en positionering.Vanwege het eerder genoemde probleem met Ibrahimovic' gebrek aan tempo en Messi's eigen wens om in het midden te spelen om meer doelpunten te kunnen maken, besloot Guardiola om de Argentijnse vedette een plaats te geven, en om eerlijk te zijn, kun je het resultaat niet betwisten, want Lionel ging op doelpuntenjacht en die blauwdruk bleek de sleutel tot de Champions League van de club volgend seizoen, zonder de Zweed in de ploeg.
Zlatan begon daar echter onder te lijden en moest zich aanpassen aan het spelen op de vleugels of als tweede man in de aanval naast Messi, waarbij het systeem tegen hem speelde. Puur voetbaltechnisch en tactisch gezien was het gewoon een mismatch voor Zlatan en dat zou hem uiteindelijk duur komen te staan in Camp Nou.
Gebrek aan communicatie
De voormalige Inter Milaan-man heeft nooit problemen gehad met praten over zijn gebroken relatie met Pep Guardiola en hoe hun communicatie in het midden van hun seizoen samen stukliep toen de Catalaanse manager besloot Messi als valse spits te laten spelen, waardoor Zlatan buitenspel kwam te staan.De Zweed heeft er door de jaren heen over gesproken, vooral in zijn autobiografie, en benadrukt hoe Guardiola niet meer met hem sprak sinds februari 2010, tot aan zijn vertrek naar AC Milan in de zomer van dat jaar. Het is een bewijs van hoe verbroken hun relatie was dat Pep wegliep uit de kamer als Ibrahimovic op het punt stond binnen te komen, volgens de speler zelf.
Nu valt niet te ontkennen dat Pep's beslissing om Messi als spits in te zetten de juiste bleek te zijn en dat had waarschijnlijk veel meer zin als het gaat om zijn interpretatie en visie op hoe voetbal speler zou moeten zijn, maar hij had het op een andere manier kunnen aanpakken met Zlatan en meer openstaan voor communicatie, om zo al het onnodige drama dat zich daarna ontvouwde te voorkomen.
Naar verluidt had Ibrahimovic tot op dat moment nooit een probleem met Guardiola en vice versa, dus het is nogal vreemd dat het vanuit relatieperspectief zo'n wending nam. Misschien wist Pep dat deze beslissing Zlatan op lange termijn overbodig maakte, maar daar was geen absurd gebrek aan communicatie voor nodig.
De nu voormalige manager van Barcelona heeft door de jaren heen veel bereikt en hij is een van de grootheden aller tijden van de sport in zijn rol, maar hij had dit veel beter kunnen aanpakken wat man-management betreft.
Conclusie
Hoewel de cijfers van Zlatan bij Barcelona niet zo slecht waren (21 doelpunten in 45 wedstrijden zou een geweldig rendement zijn voor de overgrote meerderheid van de aanvallers), was de verwachting dat hij het team zou verheffen en veel troeven zou bieden die hun huidige aanvalsopties niet boden, maar de realiteit bleek heel anders en noch Ibrahimovic noch Guardiola wisten hoe ze met een zeer delicate situatie moesten omgaan.De tijd van de Zweed in Camp Nou zou een van die gevallen blijken te zijn waarin niet elke grote speler in elk elftal past en dat kan voor veel problemen zorgen als het erom gaat iedereen op een functionele manier te laten werken. Dit is het geval met Lionel Messi, waardoor Guardiola een beslissing moest nemen en hij koos voor de Argentijn.
Hoe dan ook, Zlatan zou een enorme wederopstanding beleven bij AC Milan en Barcelona zou ook zeer succesvol zijn zonder hem, dus we kunnen stellen dat beide partijen er baat bij hadden om hun eigen weg te gaan. Maar we zullen altijd discussies hebben over wat er mis ging met deze verbintenis.
Zlatan Ibrahimovic en FC Barcelona: een verbintenis die in theorie veel meer had moeten opleveren voor de voetbalwereld.
