Top 7 slechtste ondertekeningen in het voetbal

Tegenwoordig is het normaal dat een speler door zijn club wordt gewaardeerd op 100 miljoen euro. Het lijkt bijna een standaardwaarde voor een voetballer met een bepaalde projectie en goede prestaties. En het feit dat sommige clubs voor die bedragen tekenen, heeft ertoe bijgedragen dat die situatie genormaliseerd is. Een hoge prijs voor een transfer garandeert echter niet dat die speler ook volgens die prijs zal presteren, en daarom krijgen we gevallen die zeer slechte deals worden voor clubs die risico's nemen met dit soort investeringen.

Wij hebben zeven aanwinsten geselecteerd die enorme economische investeringen waren, maar die niet het verwachte rendement opleverden en waarbij de clubs er niet in slaagden die investering af te schrijven toen zij besloten ze te verkopen.

Hierbij wordt alleen gekeken naar spelers die hun aansluiting bij de club al hebben beëindigd.

Kaká - hier in AC Milan

Kaká (Real Madrid, 2009-2013)

In het jaar waarin Florentino Pérez' tweede termijn als voorzitter van Real Madrid begon, deden Los Blancos zeer grote investeringen om spelers als Cristiano Ronaldo, Karim Benzema of Xabi Alonso binnen te halen. In die groep belangrijke aanwinsten zat ook Kaká, de Braziliaan die slechts twee jaar eerder de Ballon d'Or had gewonnen en die enkele seizoenen op zeer hoog niveau had gespeeld in een geweldige ploeg van AC Milan.

Real Madrid betaalde 68,5 miljoen euro aan de Italiaanse club voor de grote Braziliaanse speler, die zich door chronische schaamte nooit kon vestigen in de Spaanse hoofdstad. Vier jaar later liet Real Madrid Kaká vrij, zodat hij als vrije speler naar Milaan kon terugkeren.

Fernando Torres (Chelsea, 2011-2015)

Na een zeer goede periode op individueel niveau bij Liverpool, waar hij 65 doelpunten maakte in 102 wedstrijden in de Premier League en zich vestigde als een van de beste spelers van Engeland, een prestatie die hem hielp een belangrijk onderdeel te worden van het beste Spaanse nationale elftal uit hun geschiedenis, was Fernando Torres een van de meest gewaardeerde spitsen van zijn generatie.

In deze context verscheen Chelsea en betaalde 50 miljoen euro voor de Spaanse spits. Torres zou slechts 20 doelpunten maken in 110 wedstrijden in de vier jaar dat hij bij de "Blues" zou zijn, rekening houdend met het feit dat hij in het seizoen 2014-15 tot het einde van zijn contract bij Chelsea werd uitgeleend aan AC Milan.

Gaizka Mendieta (Lazio, 2001-2004)

In de jaren negentig was de Bask een van de beste middenvelders van Europa en een essentieel onderdeel bij Valencia CF, waarmee hij twee UEFA Champions League-finales speelde in 2000 en 2001. Precies na de tweede van die finales raakte SS Lazio, dat toen een zeer competitieve ploeg was en een met veel financiële macht, geïnteresseerd in Mendieta en slaagde erin de ondertekening af te ronden voor een bedrag van ongeveer 47 miljoen euro, waarmee hij een van de duurste voetbalhistorici van dat moment werd.

Na een seizoen dat niet aan de verwachtingen voldeed, vooral door de verantwoordelijkheid om Pavel Nedved en Juan Sebastian Verón te vervangen die de Romeinse club diezelfde zomer hadden verlaten, zou hij het volgende seizoen worden uitgeleend aan FC Barcelona en vervolgens aan Middlesbrough, waar hij uiteindelijk zou blijven nadat hij door Lazio was vrijgelaten.

Philippe Coutinho - nu in Aston Villa

Philippe Coutinho (Barcelona, 2018-2022)

Na de verkoop van Neymar aan Paris Saint-Germain voor 222 miljoen euro in 2017 had FC Barcelona veel geld dat ze wilden investeren in spelers van hoog niveau om hun aanval te versterken en het vertrek van de Braziliaanse ster te compenseren. Een van die spelers was Philippe Coutinho, die tot begin 2018 de beste speler van Liverpool was en een van de figuren in de Premier League, voor wie de Catalaanse club uiteindelijk 120 miljoen euro zou betalen met clausules die de operatie tot 160 miljoen konden opvoeren.

De prestaties van de Braziliaan waren verre van gewenst en slechts een jaar later zou hij worden uitgeleend aan Bayern München, waar hij een belangrijke rol zou spelen in de historische 8-2 uitschakeling van Barcelona in 2020 door toedoen van de Beierse club. In de tweede helft van het seizoen 2021-22 zou hij worden uitgeleend aan Aston Villa, dat hem uiteindelijk voor 20 miljoen euro zou tekenen.

James Rodríguez (Real Madrid, 2014-2020)

Midden 2014 kwam de Colombiaan na een goede prestatie met zijn nationale team op het WK in Brazilië, dus zijn niveau en zijn projectie brachten Real Madrid ertoe een investering van 75 miljoen euro voor hem te doen. In tegenstelling tot andere gevallen waren James' bekendheid en prestaties goed in zijn eerste seizoen, maar ze namen af naarmate zijn verblijf bij Madrid vorderde, totdat een tweejarige uitleenbeurt aan Bayern München nodig was om hem weer wedstrijdfit te maken en zijn prestaties te verbeteren, maar dat toonde ook zijn inconsistentie.

In 2020 besloot Real Madrid de Colombiaan vrij te laten, zodat hij kon tekenen voor Everton in Engeland.

Andriy Shevchenko - hier in AC Milan

Andriy Shevchenko (Chelsea, 2006-2009)

De Oekraïner kwam uit een zeer succesvolle fase met AC Milan waarin hij alles had gewonnen, waaronder de Ballon d'Or in 2004, dus toen Chelsea zijn ondertekening voor ongeveer 45 miljoen euro aankondigde, leek het een goede investering die garant zou staan voor de doelpunten die de Londense club verwachtte.

De realiteit was heel anders, want Shevchenko scoorde slechts 9 doelpunten in 47 wedstrijden in de Premier League, waardoor de "Blues" hem een jaar uitleenden aan zijn vorige club, AC Milan, en hem later vrijlieten om terug te keren naar zijn land om voor Dinamo kyiv te gaan spelen.

Paul Pogba (Manchester United, 2016-2022)

Dit is waarschijnlijk het meest merkwaardige geval op de hele lijst, want in 2009 kwam Pogba op 16-jarige leeftijd naar de Manchester United academie, waar hij zou blijven tot 2012, toen zijn contract met de Engelse club afliep om bij Juventus te tekenen, gezien het geringe vertrouwen dat hij voelde van Sir Alex Ferguson's kant om hem te ontwikkelen.

Na vier jaar bij de "Bianconeris" zouden de Red Devils 105 miljoen euro betalen om de Fransman "terug te krijgen". Zijn tweede stint bij de club uit Old Trafford zou 6 jaar duren en hij had meer schaduw dan licht, waardoor hij aan het einde van zijn contract bij Manchester United weer werd vrijgelaten.

De aan het licht gebrachte zaken behoren tot de slechtste die men zich kan herinneren wat betreft de terugvordering van de door een voetbalclub gedane investering en dit zonder rekening te houden met andere betalingen zoals salarissen of bonussen die het economische verlies van elk van die aanwervingen zouden vergroten.