Kroatië's gedenkwaardige WK 1998

De meeste voetbalfans weten dat de Joegoslavische oorlog van de vroege jaren '90 een enorm keerpunt was voor de verschillende landen die hierdoor onafhankelijk werden en voor de voetballers die ermee te maken kregen. Het Joegoslavische voetbal beleefde een gouden generatie vol talent. Een van hun clubs, Rode Ster Belgrado, won zelfs de Europacup I in 1991, wat tegenwoordig de UEFA Champions League is.

Kroatië was een van de vele landen die dankzij deze oorlog onafhankelijk werden. Slechts zeven jaar na dit conflict nam het land deel aan zijn tweede officiële internationale toernooi in het voetbal: het WK 1998 in Frankrijk. Dit Kroatische elftal bestond uit enkele van de beste spelers die het Joegoslavische voetbal eind jaren '80 en begin jaren '90 had voortgebracht. Maar bovenal wilden ze zichzelf en hun land aan de wereld bewijzen.

De aanloop naar het WK 1998

Na de Joegoslavische oorlog werden verschillende landen onafhankelijk, wat betekende dat veel spelers met banden met deze nieuwe landen moesten kiezen welk land ze wilden vertegenwoordigen. Dit was een controversiële en gevoelige periode voor veel Oost-Europese voetbaltalenten, maar uiteindelijk maakte ieder zijn eigen keuze.

Kroatië had een sterke spelerskern en was vanaf het begin een zeer competitief nationaal elftal. Hoewel veel mensen deze ploeg pas echt leerden kennen tijdens het WK 1998, had het team zich al eerder laten zien op het EK 1996 in Engeland. Daar bereikten ze de halve finale, waarin ze met 2-1 verloren van Duitsland, de latere kampioen van het toernooi.

Dit was dus een ploeg die al had bewezen op het hoogste niveau te kunnen meedoen. Ze reisden af naar het WK in Frankrijk met een dubbele missie: hun talent tonen én laten zien dat ze volledig achter hun land stonden. Dit was iets wat de toenmalige bondscoach van Kroatië, Miroslav Blazević, benadrukte in een interview met Reuters in 2018:

"Ik maakte gebruik van het intense patriottisme binnen de ploeg," zei Blazević. "We waren een onbekend land, dus dit was onze kans om niet alleen het team, maar het hele land in de schijnwerpers te zetten. Het was makkelijk om de spelers te motiveren."

Naast deze sterke motivatie en de wil om Kroatië op de voetbalkaart te zetten, was dit team ook gewoon enorm getalenteerd. Zo speelde Zvonimir Boban in de hoogtijdagen van AC Milan, was spits Davor Suker actief bij Real Madrid, en had Robert Prosinecki zich in de jaren '90 bewezen als een van de beste spelers van Oost-Europa.

Dit Kroatische team had alles om te presteren, en dat zouden ze op dit toernooi laten zien.

Het toernooi zelf

Het Kroatische team presteerde overtuigend in de groepsfase door Jamaica en Japan te verslaan en zich zo te kwalificeren voor de achtste finales, ondanks een 1-0 nederlaag tegen Argentinië. Maar het was vanaf de achtste finales dat Kroatië echt begon te laten zien waar het toe in staat was. Dit begon met een doelpunt van Davor Suker, waarmee ze het Roemenië van Gheorghe Hagi met 1-0 versloegen.

Davor Suker

Suker kreeg zelf ook de erkenning die hij verdiende, want hij werd de topscorer van het toernooi met zes doelpunten in zeven wedstrijden. Dit was een belangrijk moment omdat het deze generatie Kroatische spelers extra definieerde: een van hun eigen voetballers won een van de meest prestigieuze individuele prijzen in de geschiedenis van de sport.

Het grootste moment voor Kroatië was echter de kwartfinale tegen Duitsland. Deze wedstrijd kreeg veel aandacht, niet alleen omdat de Duitsers altijd favorieten zijn op een WK, maar ook omdat ze de regerende kampioen van het EK waren én Kroatië in de halve finale van dat toernooi hadden uitgeschakeld. Kroatië had dus iets recht te zetten.

Een van de grootste verschillen met hun vorige officiële ontmoeting was de rode kaart die de Duitser Christian Wörns in de 40e minuut kreeg. Dit gaf Kroatië een grote voorsprong en ze wisten de wedstrijd met 3-0 te winnen dankzij doelpunten van Suker (uiteraard), Robert Jarni en Goran Vlaovic.

Dit moment bevestigde dat Kroatië een serieuze voetbalnatie was geworden. Het is belangrijk om te benadrukken hoe betekenisvol deze prestatie was voor het land als geheel. Het toonde aan dat Kroatië kon concurreren met de beste teams ter wereld en over veel talent beschikte, iets wat vele jaren later een grote invloed zou hebben op jongere generaties voetballers.

Frankrijk en die legendarische derde plaats

Kroatië bereikte de halve finale en moest het opnemen tegen gastland Frankrijk. Ondanks het feit dat Suker opnieuw wist te scoren om de stand gelijk te trekken aan het begin van de tweede helft, scoorde de Franse verdediger Lilian Thuram tweemaal om Frankrijk naar de finale te loodsen. Wat het extra pijnlijk maakte voor de Kroatische fans, was dat dit de enige twee doelpunten waren die Thuram ooit maakte voor het Franse nationale team in zijn hele carrière.

Toch was het nog niet voorbij voor Kroatië, want in de troostfinale wisten ze Nederland te verslaan en zo beslag te leggen op de derde plaats. Hoewel dit natuurlijk niet hetzelfde was als het bereiken van de finale, was het alsnog een enorme prestatie. In hun allereerste WK-deelname wisten ze het podium te halen, en dat was een ongekend succes voor iedereen die erbij betrokken was.

Kroatië verbaasde de hele voetbalwereld tijdens dit WK, en het zegt veel dat een nieuwe generatie, precies twintig jaar later, deze prestatie zelfs wist te overtreffen door de finale van het WK 2018 te bereiken.