Herdenken van Fabio Grosso, de onverwachte held van Italië
Er zijn momenten in het voetbal dat er spelers zijn die boven hun macht uitsteken en er in slagen een fantastisch verhaal te creëren dat generaties lang kan worden doorverteld. Want in werkelijkheid gaat het in de sport als geheel om de verhalen die zij creëren en wat wij met die verhalen doen. En een heel goed voorbeeld daarvan is de Italiaanse fullback Fabio Grosso en zijn prestaties op het WK 2006 in Duitsland.Dit is een naam die bij veel mensen van jongere generaties misschien geen belletje doet rinkelen, maar elke voetballiefhebber die in die tijd is opgegroeid, herinnert zich de heldendaden van Grosso in Duitsland en wat dat betekende voor het Italiaanse voetbal als geheel. Ook al is zijn carrière daarna nooit helemaal van de grond gekomen, hij is nog steeds geliefd bij veel mensen en dat WK neemt voor Italië een speciale plaats in.
Fabio Grosso
De eerste dagen
Hoewel hij op 28 november 1977 in Rome werd geboren, speelde Fabio Grosso nooit voor één van de twee grote stadsclubs, Lazio en AS Roma, ondanks het feit dat hij uiteindelijk een zeer respectabele carrière zou hebben in de hoogste klasse van het Italiaanse voetbal. Hij begon midden jaren 90 bij Renato Curi, een kleine club in de lagere divisies die uiteindelijk hun naam veranderden in Renato Curi Angolana, tot hij in 1999 getekend werd door Chieti.Met zijn 1,90 meter en sterke fysiek staat Grosso nu duidelijk bekend als linksback, maar in de tijd van Renato Curi en Chieti, spelend in de lagere divisies van het Italiaanse voetbal, begon hij eigenlijk als aanvallende middenvelder en werd hij af en toe ook ingezet als linkervleugelspeler, met 55 doelpunten in 125 wedstrijden met Renato Curi en 17 doelpunten in 68 wedstrijden met Chieti. Na bijna zeven jaar semiprofessioneel voetbal kreeg de Italiaan in 2001 eindelijk zijn grote doorbraak door te tekenen bij Perugia, destijds een ploeg uit de Serie A. In de tweeënhalf jaar dat hij daar speelde, speelde hij vrij veel (91 wedstrijden in totaal over drie seizoenen), maar uiteindelijk vertrok hij in januari 2004 naar Palermo, dat toen nog uit de Serie B kwam.
Zijn tijd bij Palermo zou heel vruchtbaar voor hem blijken te zijn, niet alleen omdat ze er in dat eerste seizoen van hem in slaagden te promoveren naar de Serie A, maar ook omdat het een ploeg was die iets speciaals aan het opbouwen was, en ze zouden de komende jaren uitgroeien tot een van de entertainers van Italië in hun hoogste divisie.
Marcello Lippi
Grosso, het grootste deel van zijn carrière een speler uit de lagere divisie, liep die met sterren bezaaide kleedkamer binnen, maar slaagde erin zijn waarde te bewijzen en een generatiemanager als Lippi ervan te overtuigen dat hij goed genoeg was om in zijn team te beginnen.
Toen gebeurde het wereldkampioenschap 2006.
Duitsland en dromen die uitkomen
Italië kwam naar Duitsland met het gebruikelijke etiket van favoriet, maar dat kwam meer door de namen die ze hadden en hun voetbalverleden dan door hun momentum op dat moment. Maar dat was precies wat hen zo gevaarlijk maakte in de competitie: het feit dat niemand zulke hoge verwachtingen van hen had en wat ze konden bereiken. Dat was zeker het geval met Grosso en misschien is hij daarom zo'n symbool geworden van het succes van dat team in 2006.Grosso's belang voor het team als startende linksback was al aanzienlijk, maar hij begon een veel meer meetbare impact te maken in de ronde van 16 tegen Australië, toen hij een overtreding beging in het strafschopgebied van de tegenstander, waardoor Francesco Totti de winnende penalty kon scoren en Italië zich kon kwalificeren voor de volgende ronde, toen het in deze wedstrijd met tien man kwam te staan. Een ander belangrijk moment van Fabio's stint was de onverwachte held van Italië tegen gastheer Duitsland in de halve finale. Grosso scoorde een prachtig doelpunt met een schot met links in de 119e minuut van de wedstrijd, waardoor Italië zich op dramatische wijze kon plaatsen voor de finale.
De Italiaan begon zijn erfenis op te bouwen en slaagde erin die erfenis waar te maken toen hij in de finale de winnende penalty scoorde tijdens de shoot-out tegen Frankrijk. Het was een moment dat historisch werd in het Italiaanse voetbal en dat tot op de dag van vandaag wordt gevierd.
In een ploeg vol met legendes van het spel werd Grosso gezien als een buitenbeentje in de basiself en toch wist hij zijn waarde op geweldige wijze te bewijzen: hij speelde het beste voetbal uit zijn carrière en speelde een belangrijke rol in de enorme overwinning van Italië in Duitsland.
Het was geschiedenis in de ware zin van het woord.
De nasleep
Na het wereldkampioenschap voetbal van 2006 kon Grosso de verwachtingen die hij door zijn prestaties in Duitsland had gewekt, niet waarmaken. Zeker, hij kreeg de kans om bij Inter Milan, Lyon en Juventus te spelen en won trofeeën met al die teams, maar altijd in een zeer kleine rol, wat zeker een grote rol speelde in het verdere verloop van zijn carrière.De waarheid is dat Grosso erg trots mag zijn, want hij slaagde erin om van semi-professioneel voetbal uit te groeien tot een startende speler in een van de beste nationale teams ooit en won een WK. Van Renato Curi tot het ontvangen van passes van Andrea Pirlo en het scoren tegen Duitsland in een halve finale.
Daar zijn dromen van gemaakt.
