Di Stefano, de ondertekening die de voetbalgeschiedenis veranderde
Tegenwoordig is de transfermarkt een onderwerp dat veel aandacht genereert, zowel voor de ondertekeningen die werkelijkheid worden als voor de geruchten en de verwachtingen rond een mogelijke ondertekening door hun favoriete club. Elk venster van de transfermarkt maakt duizenden transfers mogelijk in alle delen van de wereld, waarbij de meest flitsende en interessante bijna altijd plaatsvinden in de Europese scene, vanwege het geld dat in die regio omgaat en vanwege het Bosman-arrest dat de doorvoer van spelers van het ene land dat deel uitmaakte van de Europese Gemeenschap naar het andere vergemakkelijkt.
Het begin van Di Stefano
Di Stefano, geboren in 1926 in Barracas, een stad in Buenos Aires, werd door zijn vader sterk beïnvloed om te voetballen, eerst bij de plaatselijke club Barracas en daarna bij the Progressive Social and Sports Club (de huidige Progressive Club) tot 1943. In 1944 ging hij op proef bij River Plate, waar hij werd geselecteerd en opgenomen in het reserveteam.In de jaren veertig werd River Plate beschouwd als een van de beste teams ter wereld, met een benadering van het spel die volgens velen van invloed is geweest op de stijl van het totaalvoetbal die later in de jaren zeventig door het Nederlands elftal zou worden gepopulariseerd. In een team met namen als Pedernera en Labruna begon een jonge Di Stefano, na een uitleenbeurt bij CA Huracán, een bepaalde rol aan te nemen die hem hielp zich aan te passen aan het profvoetbal.
El Dorado
In 1949 kreeg de pas opgerichte Colombiaanse voetbalcompetitie een sanctie van de FIFA opgelegd die de nationale federatie en de nationale ploeg trof en hen uitschakelde van de hoogste wereldvoetbalorganisatie. In dit scenario profiteerden de Colombiaanse clubs van het feit dat zij geen commissie hoefden te betalen voor de transfer van de spelers, aangezien zij geen deel uitmaakten van de FIFA, en begonnen zij zeer hoge salarissen te bieden aan vele spelers van wereldklasse, een fase die bekend stond als "El Dorado".De eerste club die dit deed was Millonarios FC die Pedernera huurde en dit opende de weg voor de rest van de sterren om naar Colombia te komen, inclusief Di Stefano, die zich bij zijn oude teamgenoot in Millonarios voegde. Het beroemde "Ballet Azul" wist drie van de vier gespeelde competities te veroveren in de vier jaar dat Di Stefano in Colombia was. In 1952 nam Millonarios deel aan een vriendschappelijk toernooi georganiseerd door Real Madrid in de Spaanse hoofdstad, waarbij de witte club van de gelegenheid gebruik zou maken om Pedernera persoonlijk te zien. Na afloop van het toernooi was voorzitter Santiago Bernabeu echter verbaasd over Di Stefano.
In 1953 werd een overeenkomst gesloten tussen de Colombiaanse federatie en de FIFA voor hun heropname in de organisatie en werd bepaald dat de spelers die in die periode van verbreking waren gecontracteerd, uiterlijk in oktober 1954 moesten terugkeren naar hun club van herkomst.
De ondertekening die er bijna was
In 1953 besloot FC Barcelona, op de hoogte van het bereikte akkoord, River Plate, de club waarnaar Di Stefano moest terugkeren, te vragen wat hun prijs was voor de speler, waarmee de onderhandelingen tussen de twee clubs van start gingen die een paar maanden later, met name op 25 juni, tot een akkoord leidden. De overeenkomst bevatte een clausule dat Di Stefano zich voor 26 juli 1953 bij FC Barcelona moest aansluiten, anders werd de overeenkomst ontbonden.Tegelijkertijd besloot Real Madrid te onderhandelen met Millonarios om de Argentijnse speler te laten tekenen tot oktober 1954, dat wil zeggen tot de maximale datum waarop hij bij de Colombiaanse club kon blijven. De overeenkomst werd door de Colombiaanse club gemeld aan River Plate, terwijl de Argentijnse instelling onderhandelde met FC Barcelona.
De ondertekening werd een puinhoop waardoor de FIFA moest ingrijpen en een beslissing moest nemen die vandaag de dag ondenkbaar zou zijn, niet alleen vanwege de beslissing zelf, maar ook vanwege de clubs die bij die beslissing betrokken waren. Di Stefano zou tot 1954 bij Real Madrid spelen, in het volgende seizoen bij Barcelona en zo zou hij beide clubs afwisselen tot 1957. Als het momenteel al moeilijk is om een directe transfer tussen beide clubs te zien, dan is de gedachte dat een speler vier seizoenen lang zou afwisselen praktisch onmogelijk.
In september 1953 zou Di Stefano zijn eerste wedstrijd bij Real Madrid spelen, naar aanleiding van wat door de FIFA was vastgesteld. Maar een maand later besloot Barcelona, dat zich door deze beslissing benadeeld voelde, een deel van het record van de Argentijn aan Real Madrid te verkopen, zodat Di Stefano in de Spaanse hoofdstad kon blijven. Maar grappig genoeg was Alfredo Di Stefano een maand lang tegelijkertijd speler van Real Madrid en Barcelona, of in ieder geval op bestuurlijk niveau.
Di Stefano bij Real Madrid
Real Madrid had de Spaanse competitie al 20 jaar niet meer gewonnen ten tijde van de komst van de Argentijn naar de instelling, waarbij moet worden opgemerkt dat ze de competitie slechts twee keer hadden gewonnen. Met Di Stefano wonnen Los Blancos 8 Spaanse competities, 5 opeenvolgende Europa Cups (een record dat tot op heden niet is geëvenaard), scoorden in de vijf finales, één Copa del Generalísimo (tegenwoordig bekend als de Copa del Rey), twee Latin Cups en één Intercontinentale Cup. Hieraan moet worden toegevoegd dat Di Stefano, dankzij zijn tijd bij Real Madrid, zich als een van de beste spelers aller tijden heeft gevestigd en door sommigen, waaronder de Braziliaanse legende Pelé, wordt beschouwd als de beste die ooit voetbal heeft gespeeld.Het einde van het verhaal kennende, is het interessant te bedenken wat er met Real Madrid en Barcelona zou zijn gebeurd als men zich aan het besluit van de FIFA had gehouden of als Di Stefano rechtstreeks voor Barcelona had getekend. Mogelijk zou het Europese voetbal er in de tweede helft van de vorige eeuw heel anders hebben uitgezien.
